مقايسه عوارض سيستم عصبي مرکزي داروهايNsaids

بخش هفتم: مقايسه عوارض سيستم عصبي مرکزي  داروهايNsaids  

عوارض سيستم عصبي مرکزي:

عوارض عصبي گزارش شده با اين داروها شامل؛ مننژيت آسپتيک، سايکوز و اختلالات شناختي مي باشد.

سايکوز و اختلالات شناختي معمولا در افراد مسن شايع تر مي باشد مخصوصا با داروي ايندومتاسين.

بنابراين، بيماران مسن ممکن است اختلالات شناختي را با مصرف اين داروها مخصوصا ايندومتاسين تجربه کنند پس، اين داروها بايد با حداقل دوز در اين افراد تجويز شوند.

مننژيت آسپتيک به نظر ميرسد که با داروهاي از دسته فنيل پروپيونيک اسيد مثل ايبوپروفن و ناپروکسن در افراد دچار لوپوس   ( SLE ) شايع تر باشد

وزوز گوش يک اختلال شايع ديگر در بيماراني است که دوز بالاي ساليسيلاتها را دريافت ميکنند؛ اگرچه اين اختلال ميتواند با تمام   Nsaids رخ دهد ولي داروهاي غيرساليسيلات موجب اين اختلال، کمتر شايع هستند. وزوزش گوش معمولا برگشت پذير است و با قطع دارو برطرف ميشود.

اختلالات چشمي يکي ديگر از عوارض اين داروهاست که معمولا از نظر باليني حائز اهميت نمي باشد؛ رسوب کريستالهاي دارو در قرنيه و به ندرت ادم قرنيه ميتواند از عوارض اين داروها باشد.

همچنين عوارض نادري از حوادث ايديوسنکراتيک و تجارب بيماران شامل اختلال در عصب اپتيک، گزارش شده است 

https://telegram.me/joinchat/A3i4R0CfVqESpHUmABgVsA